Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Duo Reges: constructio interrete. In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Scisse enim te quis coarguere possit? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Quid est enim aliud esse versutum?
At enim hic etiam dolore. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Cave putes quicquam esse verius. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. At iam decimum annum in spelunca iacet. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Age, inquies, ista parva sunt. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Que Manilium, ab iisque M.
Primum divisit ineleganter; Satis est ad hoc responsum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Qui est in parvis malis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cave putes quicquam esse verius. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quod iam a me expectare noli. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. At multis malis affectus.